Historia ogniwa obciążeniowego

Leonardo Da Vinci używał pozycji skalibrowanych przeciwwag na dźwigni mechanicznej do równoważenia i określania nieznanych ciężarów. W różnych jego projektach stosowano wiele dźwigni, każda o innej długości i równoważona jednym standardowym ciężarem. Zanim hydrauliczne i elektroniczne tensometry zastąpiły dźwignie mechaniczne w przemysłowych zastosowaniach wagowych, te mechaniczne wagi dźwigniowe były szeroko stosowane. Służyły do ​​ważenia wszystkiego, od tabletek po wagony kolejowe, i robiły to dokładnie i niezawodnie, pod warunkiem, że były prawidłowo skalibrowane i konserwowane. Obejmowały one użycie mechanizmu równoważenia ciężarów lub wykrywanie siły wytwarzanej przez dźwignie mechaniczne. Najwcześniejsze czujniki siły przed tensometrami obejmowały konstrukcje hydrauliczne i pneumatyczne.

W 1843 roku brytyjski fizyk Charles Wheatstone opracował mostek, który mógł mierzyć rezystancję elektryczną. Mostek Wheatstone'a jest idealny do pomiaru zmian rezystancji, które występują w tensometrach. Chociaż pierwszy tensometr z oporowym drutem łączonym został opracowany w latach 40. XX wieku, to dopiero współczesna elektronika nadrobiła zaległości i nowa technologia stała się technicznie i ekonomicznie wykonalna. Od tego czasu tensometry rozpowszechniły się zarówno jako mechaniczne komponenty wag, jak i w samodzielnych ogniwach tensometrycznych. Obecnie, z wyjątkiem niektórych laboratoriów, w których nadal stosuje się precyzyjne wagi mechaniczne, ogniwa tensometryczne dominują w branży wagowej. Pneumatyczne ogniwa tensometryczne są czasami stosowane tam, gdzie wymagane jest wewnętrzne bezpieczeństwo i higiena, a hydrauliczne ogniwa tensometryczne są brane pod uwagę w odległych lokalizacjach, ponieważ nie wymagają zasilania. Tensometryczne ogniwa tensometryczne oferują dokładność od 0,03% do 0,25% pełnej skali i nadają się do niemal wszystkich zastosowań przemysłowych.