Historia ogniwa wagowego

Leonardo da Vinci wykorzystywał położenia skalibrowanych przeciwwag na dźwigni mechanicznej do równoważenia i określania nieznanych ciężarów. W różnych wariantach jego projektów stosowano wiele dźwigni, każda o innej długości i równoważona jednym standardowym ciężarkiem. Zanim hydrauliczne i elektroniczne tensometry zastąpiły dźwignie mechaniczne w przemysłowych zastosowaniach wagowych, te mechaniczne wagi dźwigniowe były powszechnie stosowane. Służyły do ​​ważenia wszystkiego, od tabletek po wagony kolejowe, i robiły to dokładnie i niezawodnie, pod warunkiem prawidłowej kalibracji i konserwacji. Obejmowały one zastosowanie mechanizmu równoważenia ciężarów lub wykrywanie siły wytwarzanej przez dźwignie mechaniczne. Najwcześniejsze czujniki siły przedtensometrycznej obejmowały konstrukcje hydrauliczne i pneumatyczne.

W 1843 roku brytyjski fizyk Charles Wheatstone opracował układ mostkowy, który mógł mierzyć rezystancję elektryczną. Układ mostkowy Wheatstone'a idealnie nadaje się do pomiaru zmian rezystancji zachodzących w tensometrach. Chociaż pierwszy tensometr z opornikiem drutowym został opracowany w latach 40. XX wieku, to dopiero współczesna elektronika nadążyła za rozwojem tej technologii, co uczyniło ją technicznie i ekonomicznie wykonalną. Od tego czasu tensometry upowszechniły się zarówno jako mechaniczne elementy wag, jak i samodzielne czujniki tensometryczne. Obecnie, z wyjątkiem niektórych laboratoriów, w których nadal stosuje się precyzyjne wagi mechaniczne, tensometry tensometryczne dominują w branży wagowej. Pneumatyczne tensometry są czasami stosowane tam, gdzie wymagane jest bezpieczeństwo wewnętrzne i higiena, a hydrauliczne tensometry są rozważane w lokalizacjach oddalonych, ponieważ nie wymagają zasilania. Tensometry tensometryczne oferują dokładność od 0,03% do 0,25% pełnej skali i nadają się do niemal wszystkich zastosowań przemysłowych.